Marianne Roodenburg is al jaren bovenmatig geïntrigeerd door de ritmes en patronen van gebouwen. Ze schildert wat de natuurlijke lichtval met de reliëfs en de kleuren van de muurstructuren doet. Daarmee worden haar doeken ook interessante, autonome kleurstudies binnen een geometrisch lijnenspel.
Ze begon in 2015 met het schilderen van Texelse boetjes. Omdat de gebouwen onlosmakelijk verbonden zijn met de organische lijnen en vlakken van het landschap, sloeg ze met dit onderwerp een nieuwe weg in. De schijnbaar willekeurige vlekken van het landschap zijn een tegenwicht van de strakke belijning van de historische gebouwtjes.
In de serie boetjes uit 2017 vertaalde ze de landschappelijke omgeving in monumentale kleurvlakken en krachtige verfstreken. Daarmee komen ze qua beeldtaal dichtbij de serie Plattenbau; een doorlopende kleur-en vormstudie naar de wandopbouw van Berlijnse hoogbouw.